شبنم نکرد داغ دل لاله را علاج
نتوان به گریه شست خط سرنوشت را

استاد دکتر عباس پرورش چهره ماندگار معدن ایران و نویسنده کتاب چلچله ها یکشنبه ندارند... و معدن نامه (لیست معادن تاریخی کشور در عهد قاجار) در 85 سالگی بر اثر نارسایی قلبی در تهران درگذشت. استاد معزز جناب آقای دکتر عباس پرورش متولد 1319 در اصفهان بود. استاد پرورش با بدرقه صدای چکش هنرمندان نقره کار اصفهانی قدم در مسیر سرنوشتی نهاد که با چکش معدنچیان در آمیخت و باز اصالت از هنر گرفت. پدر ایشان زنده یاد حاج حسین پرورش از هنرمندان بنام و شاخص در رشته نقره کاری بودند که از یادگاران ایشان ساخت ضریح حرم مطهر حضرت امام رضا (ع) و دیگر بقاع متبرکه در عراق و سوریه است. استاد عباس پرورش تلفیقی بود از سنت اصیل ایرانی-اصفهانی و علوم طبیعی کاربردی در یک جهان بینی وسیع.
نامبرده فارغ التحصیل رشته معدن و متالورژی از دانشگاه لئوبن اتریش در سال 1347 بود. دکتر پرورش اولین ایرانی بود که تحقیقات متنوعی را در ارتباط با گسترش قاره ها و فرایندهای ماگماتیسم در ایسلند به سرانجام رساندند. ایشان بمدت طولانی بعنوان کارشناس متخصص معدن در سازمان ملل متحد در شمال آفریقا مشغول به خدمت شدند و همچنین در دوران فعالیت در آفریقا موفق به کشف منابع ارزنده ای در این کشورها شدند. ایشان در سال 1352 مسئول اکتشاف کانسار بزرگ گل گهر بودند که بر اساس شواهد معدنکاری قدیمی در ناحیه به سرانجام رسید و در همکاری با کشور سوئد نخستین حفاری های اکتشافی را در آن منطقه انجام دادند. نامبرده همچنین در سال 1362 بعنوان معاونت نظارت و بهره برداری در وزارت معادن و فلزات شدند.
استاد عباس پرورش علاوه بر فعالیت های اجرایی و صنعتی، اولین لیست کامل معادن قدیمی ایران در دوران قاجار را در قالب یک کتاب منتشر کردند و در ارتباط با گسترش معادن قدیمی و شناسایی معادن باستانی نقش بسزایی را ایفا نمودند. تدوین و نگارش کتاب معدن نامه براساس نوشته های میرزا محمد صالح تبریزی معدنچی باشی محمدشاه قاجار است. در این نوشتار معادن کهن از جنبه های علمی (زمین شناسی و معدن) و ساختارهای اجتماعی و فرهنگی معدنچیان در آن دوران مورد بررسی و بازبینی قرار گرفته است. همچنین انتشار کتاب "چلچله ها یکشنبه ندارند ..." شرحی است مبسوط به بررس وضعیت زندگی کودکان لهستانی منزل گزیده در اصفهان که بر اساس تجارب شخصی نامبرده به رشته تحریر درامده است. این نوشتار نیز به جنبه های تاریخی شهر اصفهان از بعد اجتماعی و سیاسی در دوران اقامت این کودکان در اصفهان میپردازد.
چه خوش اقبالی بود که در قسمتی هر چند کوچک از مسیر زندگی نامبرده همسفر ایشان بودیم. روحش شاد و یادش گرامی.